Przyszłość planety jest w naszych rękach – i koszykach zakupowych! Czy wiesz, że według Międzynarodowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) za około jedną trzecią światowej emisji gazów cieplarnianych odpowiada produkcja żywności? Dobra wiadomość jest taka, że jako konsumenci mamy wpływ na ich ograniczenie. W jaki sposób? Wybierając certyfikowaną żywność ekologiczną, oznaczoną symbolem Euroliścia, która produkowana jest w oparciu o poszanowanie środowiska naturalnego. Oto przykłady na to, że eko dba o dobry klimat!
Redukcja gazów cieplarnianych
Gazy cieplarniane to w ostatnich latach gorący temat. Nic dziwnego, bo to one w głównej mierze odpowiadają za wzrost średnich temperatur. Źródłem ich emisji jest m.in. produkcja żywności oraz hodowla zwierząt na skalę przemysłową. Dwutlenek węgla, podtlenek azotu oraz metan tworzą trio gazów, mających bezpośredni wpływ na zmianę klimatu, którą odczuwamy już dziś. Odpowiedzią na ten poważny problem jest rolnictwo ekologiczne, które tę emisję znacząco redukuje. W uprawach ekologicznych nie stosuje się sztucznych nawozów ochrony roślin, hodowla zwierząt nie jest prowadzona na skalę przemysłową, a żywność wytwarzana jest w myśl zasady – jakość, nie ilość. Według danych IFOAM, mniejsza emisja dwutlenku węgla do atmosfery, a także unikanie nawozów mineralnych mogą zmniejszyć lub zrekompensować 35% całkowitych emisji z rolnictwa w ciągu najbliższych 10 lat[1].
Ochrona bioróżnorodności
Miliardy zróżnicowanych organizmów zamieszkujących wszystkie ekosystemy: lądowy, morski
i słodkowodny składają się na otaczającą nas bioróżnorodność. Ogromny wpływ na jej stan ma rolnictwo, które dla celów produkcyjnych wykorzystuje duże obszary. W kontekście wyzwań klimatycznych niezwykle istotne jest, aby produkcja żywności odbywała się w sposób zrównoważony, czyli taki, który nie wpływa negatywnie na środowisko naturalne.
Metody wykorzystywane w rolnictwie ekologicznym – w przeciwieństwie do upraw konwencjonalnych – wspierają ochronę bioróżnorodności. W eko gospodarstwach nie stosuje się pestycydów i herbicydów, które są szkodliwe nie tylko dla nas, ale także dzikich zwierząt, ptaków i przede wszystkim zapylaczy. Czy wiesz, że bez pszczół ludzie przeżyją zaledwie 4 lata?[2]. Warto podkreślić, że gospodarstwach ekologicznych znajduje się o około 46-72% więcej półnaturalnych siedlisk, o 30% więcej gatunków flory i o 50% więcej fauny niż w gospodarstwach konwencjonalnych[3].
Kluczowym elementem dla utrzymania bioróżnorodności jest gleba, która stanowi siedlisko cennych mikroorganizmów i związków wspierających wzrost roślin. Rolnicy ekologiczni dbają o jej żyzność, stosując m.in. płodozmian. Nie stosują również monokultur, czyli uprawiania tego samego gatunku przez wiele kolejnych lat na niezmienionym obszarze, które prowadzi do degradacji gleby. Dzięki zachowaniu różnorodności roślin, ekologiczne pola przyciągają odmienne gatunki ptaków, owadów i innych zwierząt, tworzących złożone, zrównoważone ekosystemy. Na koniec warto dodać, że zdrowa gleba ma także ogromne znaczenie dla efektywnego zarządzania wodą.
Liczy się każda kropla
Woda to jeden z najcenniejszych zasobów ziemskich, bez którego życie byłoby niemożliwe – doskonale wie o tym rolnictwo ekologiczne, w którym zarządza się nią w sposób racjonalny i zrównoważony.
W eko gospodarstwach nie używa się substancji chemicznych, dzięki czemu ryzyko zanieczyszczenia i skażenia wód powierzchniowych oraz gruntowych zostaje zminimalizowane. Ponadto, rolnictwo ekologiczne ogranicza spływ powierzchniowy i zwiększa zdolność infiltracji wody, a co za tym idzie – zmniejsza erozję gleby i zapobiega powodziom[4].
Pamiętajmy o tym, że poprzez codzienne odpowiedzialne wybory możemy zadbać o środowisko naturalne. Przyszłość nasza, kolejnych pokoleń i planety zależy w dużej mierze od postaw konsumenckich, jakie przyjmiemy. Wybierajmy dobrze, wybierajmy mądrze – kupujmy żywność ekologiczną!
Źródła:
[1] IFOAM EU, 2017.
[2] https://www.gov.pl/web/srodowisko/bez-pszczol-przezyjemy-najwyzej-4-lata
[3] FiBL, Organic Agriculture and Biodiversity: https://orgprints.org/id/eprint/20247/1/1548-biodiversity.pdf
[4] Zeiger i Fohrer, 2009; Lorenz i Lal, 2016.
